Onredelijke redelijkheidstoets
Misbruik van redelijkheid door verzekeraars
Je recht halen bij een conflict kost helaas geld. Een deskundige of belangenbehartiger werkt niet gratis, óók niet bij een verzekeraar die (bijvoorbeeld) onterecht een schade heeft afgewezen. Van de kosten van een specialist zegt de wet dat die redelijk moeten zijn. Maar wat is redelijk?
Over de zogeheten ’dubbele redelijkheidstoets’ is online veel te vinden. Er gelden (vrij vertaald) twee criteria: het moet redelijk zijn geweest om de kosten te maken en de hoogte ervan moet in verhouding staan tot het belang. Dus 10.000 euro kosten maken om 500 euro te krijgen kan niet.
Dit klinkt redelijk, maar wat als je een schade van 1200 euro hebt – of nog minder – en de verzekeraar weigert je onterecht schadevergoeding? Dan blijkt de ’redelijke’ dubbele redelijkheidstoets ervoor te zorgen dat je het wel laat om je recht via een deskundige te halen, want als de belangenbehartiger door het steeds weer verzinnen van nieuwe smoezen door de verzekeraar tien uur met jouw zaak bezig was, dan zal dat betekenen dat de verzekeraar met verwijzing naar de toets niet alle kosten van de belangenbehartiger zou hoeven betalen, onder het mom dat de verhouding zoek is en daarmee niet is voldaan aan de redelijkheidstoets.
Een belangenbehartiger zal immers al gauw tussen de 100 en 175 euro ex. btw calculeren en een advocaat nog veel meer; dan praat je in dit voorbeeld gemakkelijk over een veel hoger bedrag dan de schade zelf. Hoe langer de verzekeraar blijft weigeren, hoe meer tijd het dossier kost, zo simpel is het.
Niet zelden traineren verzekeraars dossiers bewust en zorgen zo voor meer kosten, om de verzekerde te ontmoedigen een belangenbehartiger in te schakelen. Laatstgenoemde moet dan soms stoppen omdat zijn kosten niet vergoed zullen worden en de klant geen middelen meer heeft.
En bij een volgende keer is hij verplicht om de klant éérst voor zijn werkzaamheden te laten betalen omdat hij – geheel terecht – niet het slachtoffer wil zijn van het onrechtmatige handelen van de verzekeraar. Die is immers door de verzekerde gekozen, dus het risico daarvoor is aan de verzekerde. Maar dát heeft dan weer tot logisch gevolg dat de verzekerde het er dan maar bij laat zitten, omdat hij weet dat diens kosten mogelijk niet worden vergoed vanwege de verhouding kosten en het belang van de zaak.
Rechtsonzekerheid dus en misbruik van de dubbele redelijkheidstoets door verzekeraars, over de rug van de klant!