Ik heb een lijdensweg meegemaakt bij Achmea en Nat. Ned. waarbij ik opzettelijk tergend lang aan het lijntje ben houden. Nat. Ned. heeft tegen beter weten in voortdurend geprobeerd het schadebedrag zo laag mogelijk te houden met doorzichtige en onfatsoenlijke smoezen. Kennelijk ontbreekt bij verzekeringsmensen het besef, dat het voor de mensen die bij ze aankloppen geen spelletje is, maar bittere ernst. Gedupeerden hebben immers een zakelijk probleem, en verwachten een zakelijke en klantgerichte oplossing. Dat verzekeraars gedupeerden laten touwtrekken om geld wat hen gewoon toekomt, is stuitend.

Daar kreeg ik mee te maken, toen ik door een verkeersongeval arbeidsongeschikt raakte; de tegenpartij was verzekerd bij Achmea. De rechter bepaalde nota bene dat Achmea alle kosten moest vergoeden die uit het ongeval voortvloeiden en Achmea legde zich direct bij die uitspraak neer, maar toen ik mijn declaraties indiende kwam ze tóch weer met drogredenen dat de gedeclareerde kosten niets met het ongeval te maken hadden. Daardoor moest ik telkens opnieuw in het geweer komen en werd er veel te laat betaald. Dat bracht de nodige geldproblemen met zich mee en zo kon ik het hoofdstuk “ongeval” niet echt goed afsluiten.

Na zeven jaar was mijn medische situatie stabiel genoeg om de financiële gevolgen van het ongeval voor de rest van mijn leven te kunnen overzien. Inmiddels was ik de vertragingsspelletjes van Achmea spuugzat en ik heb toen -via mijn advocaat- geprobeerd het dossier af te sluiten met een einduitkering voor alle nog te verwachten schade. Dat duurde -ook omdat mijn advocaat een fout maakte- ontzettend lang. Ik kreeg toen ook te maken met de (beroeps) aansprakelijkheidsverzekeraar van de advocaat, Nationale Nederlanden. Deze deed navraag bij Achmea, en die stelde doodleuk ‘dat er al zo veel vergoed was’, dat ook als de advocaat geen fout had gemaakt, ze niet meer zouden hebben uitbetaald. Hoe gek kun je het maken….

Uiteindelijk, na veel vertraging, wilde Nationale Nederlanden de zaak afdoen met een vergoeding van 10.000 euro, “alhoewel het geenszins vaststaat dat u schade lijdt”. NN probeerde daarmee het gevoel op te wekken dat het bod extreem hoog was, maar het was in feite schaamteloos laag. Statistisch had ik immers nog minstens dertig jaar voor de boeg, en de huursubsidie -want daar ging de fout van de advocaat om- was ruim 2.500 euro per jaar. Wat heb je dan aan 10.000 euro?

Al het corresponderen met de verzekeraar neemt in totaal wel een jaar in beslag. 47 weken daarvan, dus 90% (!) gaat op aan ‘bedenktijd’ voor Nationale Nederlanden. In het ‘schadeafhandelingsproces’ biedt zij  achtereenvolgens 10.000, 22.462, 29.535 en 35.000 euro!  Vervolgens wordt er ook nog een ‘externe adviseur ‘ bijgehaald  om recht te praten wat krom is. Nationale Nederlanden geeft kennelijk haar geld -dat toch bedoeld is om schades aan gedupeerden uit te keren- liever uit aan een externe dure krachten! Er komt een nieuw bod van Nationale Nederlanden: 38.995 euro wat uiteindelijk nog een keer met 2.000 wordt verhoogd. Dus beginnen met 10 mille, om uiteindelijk ruim 40 mille te betalen. Hieraan kun je wel zien dat het schurken zijn zonder een greintje  empathie!

Alles bij elkaar heb ik zeven jaar moeten steggelen met Achmea over iedere declaratie, en daarna nog een jaar met Nationale Nederlanden over de huursubsidie. Nationale Nederlanden maakte er een koehandel van. Er werd eerst belachelijk laag ingezet en tergend langzaam steeds iets meer geboden. Pas toen de juiste orde van grootte in zicht kwam kreeg Nationale Nederlanden haast en zette ze me het mes op de keel: slikken of stikken! Omdat ik geen nieuwe -lange- lijdensweg wilde moest ik genoegen nemen met een krenterige vergoeding.

En dan roepen verzekeraars in hun Gedragscode Verzekeraars dat zij “zekerheid bieden, mogelijk maken en maatschappelijk betrokken handelen”. Het is een gotspe van de bovenste plank!

Linda Harder

Het bericht Schandalig getouwtrek Achmea en NN over rug gedupeerde verscheen eerst op Klachten over een verzekering? Meld het verzekeringsklachten.nl.